Wat gebeurt er met je energie als je lichaam niet goed werkt?
Wat gebeurt er met je energie als je lichaam niet goed werkt is best een vreemde vraag. De meeste mensen hoeven zich dat gelukkig niet af te vragen. Zij staan op met genoeg energie om dat te doen wat ze die dag willen doen. Hun keuzes worden niet bepaald aan de hand van hun energieniveau. Voor mij ligt dat iets anders. Ik heb al vanaf kleins af aan het Prikkelbare Darmsyndroom. Niet heel ernstig, maar ook niet zo licht als dat ik er altijd over doe. Ik weet dat ik minder energie heb dan een gezond iemand van mijn leeftijd, maar daar heb ik altijd raad mee geweten.
Tot ik ook nog eens zenuwpijn krijg.
.
Ik schreef al eerder dat ik realiseerde dat niet alleen pijn energie kost. Het kost ook enorm veel energie. In mijn lichaam voelde ik wat er gebeurde, verstandelijk wilde ik er niet aan toe geven en het aan iemand uitleggen was al helemáál geen optie. Tot ik het er met mijn vriendin over had en zij mij wees op de Lepeltheorie van Christina Miserandino. Wat er met mijn energie gebeurde werd niet alleen voor mij ineens heel tastbaar, ik wist ook een manier om het duidelijk te maken aan mensen om mij heen.
Haar verhaal is erg lang, dus ik ga haar verhaal samenvatten met een stukje van mijzelf erin.
.
Reken er op dat het een alsnog een flink verhaal is. Als je wilt weten wat er gebeurt met de energie van mensen om je heen die zichtbaar of onzichtbaar ziek zijn of een beperking hebben, dan nodig ik je graag uit om tot het einde te lezen. Wie weet snap je dan een klein beetje van wat er gebeurt met hun energie.
Christina en haar beste vriendin zitten op een terras als haar vriendin vraagt hoe het is om haar te zijn. Om een pijnpatiënt te zijn.
Maar hoe leg je iets uit aan een gezond persoon terwijl je het zelf niet goed weet?
.
Christina pakte alle lepels die ze op dat moment om zich heen zag en gaf ze aan haar vriendin. Zij legde haar uit dat het verschil tussen gezond en ziek zijn vooral bestaat uit bewuste keuzes maken. De lepels staan symbool voor energie. Christina liet haar vriendin het aantal lepels tellen. Een gezond persoon staat op met een oneindige hoeveelheid energie/lepels per dag. Iemand die op de een of andere manier beperkt wordt, plant zijn dag aan de hand van de hoeveelheid energie die hij/zij op dat moment heeft.
De vriendin van Christina startte haar zogenaamde dag met twaalf lepels.
.
Het werd nu tijd om haar dagelijkse dingen op te noemen, zelfs de eenvoudigste. Bij elk ding dat zij opnoemende moest zij een lepel inleveren. De vriendin begon met het klaarmaken om naar haar werk te gaan. Christina onderbrak haar meteen: ‘Nee, je staat niet gewoon op en maakt je klaar. Je doet met veel moeite je ogen open, realiseert je dat je niet goed geslapen hebt en je alweer te laat bent. Je sleept jezelf uit bed en moet nu eerst eten. Anders kun je je medicijnen niet innemen en zonder medicijnen kun je net zo goed niet aan de dag beginnen.’
Christina’s vriendin was nu al een lepel kwijt.
.
Vervolgens stapte zij onder de douche, waste haar haar en was weer een lepel kwijt. Er moest bedacht worden welke kleren er werden aangedaan en of haar lichaam dat vandaag kon verdragen. Of dat er toch wat anders aangetrokken moest worden. Weer een lepel. Tegen de tijd dat ze aangekleed was en naar haar werk kon, waren er nog maar zes lepels over. Christina vertelde haar vriendin dat ze bij elke keuze nu bewust moest kiezen. Want als alle lepels op zijn, zijn ze op. Je kunt wel een lepel van morgen lenen.
Zolang je maar beseft dat je dat morgen duur komt te staan.
.
De dag erop begin je dus met een lepel minder. De momenten dat je lepels overhoudt aan een einde van de dag zijn vele malen minder, dan dat je ze overhoudt of quitte speelt. Daar komt ook nog bij dat je nooit van tevoren weet hoe een dag gaat zijn. Soms heb je veel meer pijn of kost iets je meer energie dan normaal. Bij een chronische ziekte of beperking is dat een enorme variabele factor. Wat voor de ene dag werkte, kan rampzalig zijn op een andere dag. Een ding wil je nooit: in het rood komen te staan met je energieniveau.
Christina en haar vriendin waren bijna bij het einde van het experiment.
.
De vriendin was aan het einde van de dag en had honger. Ook had ze nog maar een lepel over. Zij stond nu voor de keus: ga ik koken en niet meer kunnen afwassen of ga ik uiteten met het risico dat ik te moe ben om naar huis te komen. Het werd een soepje opwarmen. Het was 19:00 uur en ze had nog een lepel, wat wilde ze nu gaan doen? Inmiddels was het de vriendin van Christina wel duidelijk geworden dat wat voor haar zo vanzelfsprekend is, niet vanzelfsprekend is. Elke keuze die je maakt, elke stap die je zet, alles kost energie.
Tot slot pakte Christina nog een lepel uit haar broekzak en vertelde:
.
‘Ik heb geleerd om altijd een extra lepel in mijn broekzak te bewaren als reserve. Je moet altijd voorbereid zijn. Het is moeilijk, en het moeilijkste is om te leren het rustig aan te doen en niet alles te willen doen. Hier vecht ik tot op de dag van vandaag nog mee.’ En zij vertelde haar vriendin ook ‘Ik zie het soms als een zegening. Ik ben genoodzaakt na te denken over alles wat ik doe. Weet je wel hoeveel lepels sommige mensen elke dag verspillen? Die luxe heb ik niet.’
.
Zoals eerder gezegd is dit een samenvatting van het verhaal van Christina Miserandino met daarbij een stukje van mijzelf. Wil je het originele verhaal helemaal lezen, dan kun je die vinden op https://butyoudontlooksick.com/articles/written-by-christine/the-spoon-theory/
Op moment van schrijven heb ik met twee energieslurpers te maken: zenuwpijn en het Prikkelbare Darmsyndroom. Mijn energie is daardoor nóg minder dan dat ik al had. En dat betekent bewuste keuzes maken en vaker nee zeggen. Eerlijk gezegd ben ik er ook heel dankbaar voor. Ik kies bewust om iets te doen en geniet er ook bewust van. Maar zoals Christina ook aangeeft, het is niet altijd makkelijk en balans houden daarin blijft een draak van een uitdaging.
Ik hoop dat jij ook bewuster kiest voor dat wat je doet en niet alles voor lief aanneemt. Het maakt je leven namelijk zoveel mooier.
* De lepeltheorie is het verhaal van schrijver en lupuspatiënt Christina Miserandino. Op haar Spoon Theory rust copyright en mag niet overgenomen worden zonder melding van de oorspronkelijke bron. Ik heb mijn blog geschreven aan de hand van de vertaling gemaakt door Stichting Onzichtbaar ziek.
.
Een S-Toure (stoere) groet,
.
Tja, ik heb jarenlang last van jicht gehad. Nu is jicht heel pijnlijk. Meestal had ik dat in een gewricht in een van mijn voeten. De dagen dat je pijn hebt kun je niet of nauwelijks lopen. En snachts niet slapen van de pijn. Gelukkig duurt zo’n aanval meestal maar een week. Dag 3 en 4 zijn de ergste. Daarna neemt de onststeking af en na ongeveer een week is het over. Dat zijn slechte weken. En zolang je maar 3 of 4 aanvallen per jaar hebt is er best mee te leven. En je krijgt ervaring met het herkennen van een aanval. Die begint meestal snachts. Dan maakt je lichaam de afvalstof purine aan. Die komt vrij bij het afbreken van eiwitten. Uit voedsel of uit regeneratie van lichaamscellen. Die purine wordt weer de de nieren uit het bloed weggezuiverd. Als die nierfunctie een paar procent minder is of er meer eiwitten dan normaal worden afgebroken, b.v. door eten van heel eiwitrijk voedsel, denk aan schaal en schelpdieren, haring etc. Teven is je vochtbalans van belang. Als je veel vochtverliest, b.v. door het drinken van koffie of alcohol neemt de zuurgraad van je bloed hoger. En dat beinvloed de nierfunctie weer. Ook bij vochtverlies door zweten, b.v. bij intensive sport of op hete dagen kun je veel vocht verliezen. Vergeet daarom nooit om genoeg water te drinken. B.v. een glaasje water voor elke kop koffie die je drinkt of elk glas alcohol dat je gebruikt. En vul je vochtverlies bij sporten zo snel mogelijk aan na het sporten.
Affijn niet leuk die jicht. Het goede nieuws is dat ik de laatste 2 jaar geen jichtaanvallen meer heb gehad. Maar ik sport dan ook minder en eet wat minder , ook minder vlees. Ik ben dan ook met mijn medicijnen tegen de jicht gestopt. Dat is weer gunstig voor mijn nierfunctie.
Nu het slechte nieuws. Ik krijg steeds meer last van pijnlijke voeten. Wat is daarvan dan de oorzaak? Waarschijnlijk artrose. Slijtage aan gewrichtjes, vooral in mijn voeten en mijn handen. Mijn handen is niet zo erg, want daar loop ik niet op. Maar met mijn voeten is dat anders. Die artrose leidt tot pijnlijke gewrichtjes, en soms tot ontstekingen. Zo pijnlijk dat ik op die dagen nauwelijks nog lopen kan. En dat terwijl ik 5 jaar geleden nog makkelijk ruim 20 km per dag aankon.
En die pijn blijft ook snachts, wat slecht slapen tot gevolg heeft. En dat is niet bevorderlijk voor het herstel.
Ik heb echter een wonder middel ter beschikking : Prednisolol. Dat zijn echter geen snoepjes. En onze Nederlandse artsen zijn er niet scheutig mee. Krijg je 5 tabletten mee naar huis. 7,5 mg per tablet. Nu ken ik een Duitse apotheker. Bij kon ik zo 100 tabletten kopen van 50 mg.
@ dagen 1 zo’n tablet slikken en de onsteking is weg, en de meeste pijn ook weer. Maar lopen bljft niet aangenaam.
Het is wel een dilemma, slik ik die zware medicijnen of leef ik met de pijn. Als het te gek wordt slik ik die medicijn.
Ja ik herken die lepeltheorie wel. Pijn kost zoveel energie. Je moet gaan plannen. Ga ik golven of blijf ik thuis. Hoever ga ik met mijn honden wandelen.
En ik leer genieten van de dagen zonder pijn. Maar bijna iedere twee week is het wel weer raak. En doe ik zuinig aan. Niet spitten in de tuin. Geen schutting bouwen. Geen golf en max 20 min met de honjes wandelen.
Als compenstie ben ik meer aan het fietsen. Dat doet geen pijn aan mijn voeten. De fiets draagt mijn gewicht. En omdat ik minder loop moet ik wel mijn beenspieren blijven trainen. Gelukkig hebben we in de buurt van Apeldoorn – Hoenderloo veel prachtige natuur waar je uitstekend kunt fietsen. Van bewegen krijg je energie, verdien je lepeltjes terug.
Ik ken je pijnlijke ervaringen van de laatse jaren Esmeralda en bewonder je mentale moed. Je bent zo’n positief persoon. Je bent een kanjer.
Groetjes, Ruud
Wat een verhaal, Ruud. Dank je wel voor het delen.
‘Van bewegen krijg je energie, verdien je lepeltjes terug.’, werkt misschien bij jou. Bij mij helaas niet.
Zijn de lepeltjes eenmaal op, dan zijn ze ook echt op die dag. Zo zie je maar dat ieder mens weer anders in elkaar zit.
Ik gun iedereen een manier om je lepeltjes aan te vullen op een manier die je fijn vindt. Blij te lezen dat jij die gevonden hebt!
Een S-Toure (stoere) groet,
Esmeralda