Is dit tegenwoordig de manier waarop wij met elkaar omgaan?

Het valt mij op dat er tegenwoordig weinig rekening wordt gehouden met elkaar. Dat de omgangsnormen die ik geleerd heb ver te zoeken zijn. En zodra enigszins op elkaar lijkende situaties zich herhalen, dan begin ik toch aan mijzelf te twijfelen: Is dit de manier waarop wij met elkaar omgaan? Is het abnormaal om rekening te houden met anderen? Zijn mijn aangeleerde omgangsvormen verouderd en wil ik dat wel?

Wat ik als kind geleerd heb

.
Ik heb geleerd om rekening te houden met anderen. Als ik mijn fiets voor de oprit van een ander neerzette, dan mocht ik terug om mijn fiets te verplaatsen. Want het was niet netjes om iemands oprit te blokkeren. Als er een feestje gegeven werd, dan werden de buren ingelicht omdat er nog weleens geluidsoverlast kon ontstaan. En ook dat je duidelijk communiceert. Denk bijvoorbeeld aan de periode dat je de overlast veroorzaakt of iemands oprit blokkeert.

Openhuis bij de buren.

.
Dat je niet altijd je buren inlicht als je een feestje hebt, dat begrijp ik wel. Helemaal als het een spontane actie is. Wat mij wel enorm verbaasde was toen er openhuis was bij een van mijn buren. Ik was nog telefonisch aan het overleggen met de S-Toure vent of ik naar hem zou komen, toen ik zag dat de oprit geblokkeerd was met allemaal fietsen. Bleken de buren openhuis te hebben en iedereen zette zijn fiets willekeurig neer.

Geblokkeerde oprit

.
Ik kon niet eens met mijn auto weg. Tenzij ik alle eigenaren van die fietsen opzocht en vriendelijk verzocht om mij eruit te laten. Niet iets waar ik nu echt op zat te wachten. En bovendien is dat ook niet iets waar je behoefte aan hebt als je met spoed weg moet. Nu komt dat eigenlijk nooit voor, maar het zal je gebeuren. Dat je gebeld wordt met de boodschap meteen te komen, want… En dan blijkt dat je eerst nog moet zoeken naar de eigenaar van het desbetreffende voertuig dat je oprit blokkeert.

Is het tegenwoordig normaal dat je geen rekening houdt met anderen, omdat jij iets in je hoofd hebt?

Zonder overleg de schutting weghalen

.
Ik heb met verbazing en boosheid gekeken naar de acties van mijn andere buurvrouw. Zij ging de volière in haar tuin weghalen. Wij wisten dat dat ooit ging gebeuren en hebben zelfs hulp aangeboden als zij zover was. Een dag van tevoren stond ze aan de deur, morgen gingen ze ermee beginnen. Ze had geen idee hoelang het zou duren, jammer als ik er geluidsoverlast van had aangezien ik thuiswerk. En op mijn vraag of de achterkant, want fungeert als onze schutting en op de erfgrens staat, bleef staan kon ze geen antwoord geven.

Weg privacy en welkom buren

.
Natuurlijk viel dat ding om en keek ik vanaf mijn bank zo gezellig bij mijn buurvrouw tussen de benen wanneer zij buiten zat (was het net stralend weer). Weg privacy! Er kwam geen enkele berichtgeving van haar kant als excuus dat ze een plant en buitenlampjes kapot hadden gemaakt, dat zij ongevraagd aan onze aanhanger zaten en wij voor onbepaalde tijd geen privacy hadden. Uiteindelijk kwam er bericht dat ze een schutting had besteld en als wij die niet mooi vinden, dan moeten we maar iets op onze eigen grond plaatsen.

Iemands privacy afnemen, op kosten jagen en ongevraagd gebruik maken van

.
Ik houd hier helemaal niet van. Je neemt me mijn privacy af, je jaagt mij op kosten en je zit ongevraagd aan mijn spullen. Ik denk altijd dat ik redelijk makkelijk ben, zolang het in overleg gaat.
Na twee weken kwam de schutting er en die werd geplaats op het moment dat wij ‘s middags weg waren. Weer was de aanhanger verplaatst en stonden er allemaal voetsporen onze tuin, waar je normaal gesproken niet loopt.

Is dit tegenwoordig de normale gang van zaken en ben ik een zeikwijf geworden?

Wat ik ook geleerd heb als kind.

.
Als kind heb ik geleerd dat je niet ongevraagd in iemands tuin komt. Als de bal per ongeluk in de tuin van de buren lag, dan wachtte ik maar tot zij thuis waren om hem terug te vragen. En toen hadden we nog geen mobiele telefoon dat je even een berichtje kon sturen om te vragen of je je bal mocht pakken. Als ik het huis van mijn vader in ga zonder dat hij thuis is, dan stuur vooraf of achteraf een berichtje dat ik in zijn huis ben geweest. Dat heb ik zo geleerd, dat vind ik netjes en doe ik nog steeds.

Welkom schutting en welkom burenruzie.

.
Toen ik mijn buurvrouw vroeg of het normaal is dat als ik met een verbouwing bezig ben, ik ongevraagd op haar terrein kom kreeg ik natuurlijk een ‘uh…, maar jullie waren er niet. Jullie leken mij zo druk. Ik wist niet hoe het ging lopen. Ik kon jullie niet op de hoogte brengen.’ Dat was natuurlijk snel de kop ingedrukt. Tegenwoordig hebben we allemaal een mobiele telefoon en zijn wij 24 uur per dag bereikbaar. Zo ontstaan dus burenruzies.

Eindgoed, al goed.

.
De makelaar van het Openhuis heeft zijn excuus aangeboden en vertelde nogal overweldigend te zijn geweest van het aantal bezoekers. Dat kan gebeuren. Het was niet gebruikelijk om anderen daarmee tot last te zijn, door bijvoorbeeld opritten te blokkeren.
Met de buurvrouw heb ik niks meer van doen. De schutting staat er weer tussen. Niet mijn keus, ik kan er nog steeds doorheen kijken, maar ik doe het er maar mee.

Dan de belangrijkste vraag.

.
Maar de vragen blijven bestaan:

– Is het ouderwets en achterhaald om rekening te houden met anderen?
– Doen we tegenwoordig dat wat wij willen, zonder te vragen of wij iemand tot last zijn?
– Is het ego belangrijker dan de samenleving?
– Hoeven we mensen niet meer in te lichten als wij ze tot last gaan zijn?
– Is dit tegenwoordig de manier waarop wij met elkaar omgaan?

En dan de belangrijkste vraag van allemaal: wil ik wel zo zijn en hierin meegaan of blijf ik mijn aangeleerde omgangsvormen trouw en houd ik rekening met anderen. Niet omdat het moet, maar omdat ik mij daar prettiger bij voel?

Hoe denk jij hierover?

.

Een S-Toure groet,

 

 

.