Geluk bij pech

De uitdrukking is dan wel “geluk bij een ongeluk”. Het woord ongeluk vind ik in dit geval niet op zijn plaats. Ik heb het geluk dat ik met regelmaat voor Theater Orpheus een voorstelling mag bezoeken. Meestal ga ik daar volledig blanco naartoe. Tot ik de voorstelling Judas toegewezen kreeg. Een voorstelling naar aanleiding van het boek van Astrid Holleeder. Een psychologische theaterthriller, volgens de aankondiging. Ik kende het boek nog niet en op de een of andere manier had ik een enorme drang om uit te vinden hoe het boek vertaald is naar theater.

.

Het boek

Zo begon ik een week voor de voorstelling aan het 571 bladzijden tellende boek. Het maakte niet uit of ik het uit had of niet. Als ik maar een idee had over de vertelwijze in het boek om een goed vergelijk te kunnen maken. Het boek begint met de aflevering van College Tour in 2012, voorzien van het commentaar van Astrid, de zus van Willem Holleeder, en hun moeder. “Hoe kan het, hè, As? Mijn kind. Ik denk dat het met hem mis is gegaan tijdens mijn zwangerschap.” Een moeder die dit zegt over een van haar kinderen. Heel erg pijnlijk om dit te lezen en dan ben ik niet eens een moeder.

.

Het verhaal

Geraakt door die zin en door een schrijfstijl die makkelijk leest was ik vastgekluisterd aan het boek. Wie is nu eigenlijk echt die Willem Holleeder? Iedereen kent de verhalen over deze nationale knuffelcrimineel. Of denken wij enigszins te weten wie hij is en waar hij toe in staat is? Astrid schreef dit boek als naslagwerk voor het geval ze er niet meer is. Ze neemt ons mee in het leven achter de gesloten voordeur van de familie Holleeder. De angsten, de twijfels, het doorzettingsvermogen, de moed en de liefde voor haar familie. Zelfs voor haar broer Willem.

.

De pech

Onvoorwaardelijke liefde en empathie voor haar broer. De man die opdracht heeft gegeven voor haar liquidatie en haar het ‘gewone’ leven afgenomen heeft door te zijn wie hij is. Ik las het boek met ongeloof, verontwaardiging en enorme bewondering voor de vrouwen Holleeder. De angst waarmee zij leven is voor iemand die dat niet kent onwerkelijk. De pech van deze vrouwen is dat ze te maken hebben met tirannieke mannen in de ergste vorm die er in mijn ogen kan zijn. Mijn pech was dat mijn nieuwsgierigheid naar de voorstelling nog groter was, maar deze helaas niet doorging.

.

De voorstelling

Wegens ziekte ging de voorstelling niet door op de avond dat ik zou gaan. Het geluk was dat ik daardoor het boek en zelfs het tweede boek “Dagboek van een getuige” kon uitlezen. Zonder dat ik beïnvloed werd door mijn beleving van de theatervoorstelling. Nog steeds ben ik heel nieuwsgierig naar hoe de voorstelling is. Het kan niet anders dan dat die ontzettend heftig en aangrijpend is. Mocht jij de voorstelling wel gezien hebben, dan hoor ik graag wat jij ervan vond. 

.

Een S-Toure (stoere) groet,