Een bezoek aan de theaterlezing Lintjes & Lef

Het was een donderdagavond dat ik het Kletskopje, een koffiehuis en lunchroom in Apeldoorn, binnenliep. Hetty Wennekendonk verwelkomde mij vol enthousiasme en nodigde me uit om te gaan zitten. Ik was hier voor de theaterlezing Lintjes & Lef, maar waar ik een theaterachtige opstelling verwachtte zat ik nu in een soort van huiskamer. De bezoekers stelden zich aan elkaar voor en raakten in gesprek. Hetty kletste met iedereen en was een goede gastvrouw.

.
Tot het moment daar was.

Het moment om te beginnen met de theaterlezing, om precies te zijn háár theaterlezing. Hetty Wennekendonk was niet alleen de gastvrouw, zij was ook de artiest voor wie iedereen gekomen was. Maar hoe begin je je theaterlezing als je net met iedereen gezellig hebt gekletst? “Wat fijn dat jullie er allemaal zijn. Normaal word ik altijd aangekondigd, dus dit is een beetje gek”, grapte Hetty. Uit het publiek werd meteen geroepen: Hier is Hetty! En terwijl iedereen in de lach schoot, bekende Hetty:

.
Dit is pas mijn tweede keer dat ik deze lezing geef.

Dat ‘altijd aangekondigd’ worden is eigenlijk helemaal niet zo ‘altijd’. Die openingszin van Hetty zei alles over Hetty. Wie Hetty kent zal haar kennen als een gezellige praatjesmaker. Dat is ze in haar privétijd en ook als ceremoniespreker, radio- en tv-presentatrice, als adviseur onderscheidingen en docent Koninklijke onderscheidingen. Ze was het zelfs als zingende trouwambtenaar. Misschien wel functies waarin ze aangekondigd of voorgesteld werd. Maar als theatermaker/artiest is het toch net even anders.

.
Maar als theatermaker/artiest is het toch net even anders.

Lintjes & Lef is een persoonlijke theaterlezing over wie Hetty was en wie ze nu is. En die gezellige praatjesmaker die ze nu is, dat was zij als kind absoluut niet. Als kind verlangde zij ernaar om gezien te worden als entertainer. Ze wilde van jongs af aan al op dat podium staan waar ze nu staat. Zij had alleen één grote voorwaarde: ze wilde niet praten. Niet omdat ze een slechte woordenschat had of een vervelende stem om naar te luisteren. Zij wilde niet praten omdat ze haperde.

.
Om dat de woorden niet als een vloeiende zin haar mond uitstroomden.

Het was geen stotteren, het was echt haperen. Alsof er een stofje zit op een cd of de wifi even wegvalt als je iets online doet. Gesterkt door het idee dat datgene wat ze wil zeggen niet zo uit haar mond komt, hield zij haar mond. Haar dromen om dramadocent te worden of het theater in te gaan als artiest werden aan de kant gezet. In plaats daarvan werd ze een echte rockchick met een knotje. Want dansen, dát kon ze wel. Al haar dromen, passies en emoties werden gestopt in Klassiek Ballet.

Woorden ongehoord, niemand die ’t ziet
Woorden ongehoord, niemand ziet mijn verdriet
Had ik maar het lef – Hetty Wennekendonk

Tot haar stem echt gehoord wilde worden.

Hetty kwam erachter dat er veel bekende Nederlanders een variatie van een spraakgebrek hebben. Wij horen ze niet, zij herkent het meteen. Dus waarom zou zij niet gezien en gehoord kunnen worden op de manier waarop zij als klein meisje droomde? Hetty trok de rode schoenen aan en nam spraakles. Lintjes & Lef neemt ons mee in haar lef om haar jeugddromen tot leven te laten komen. Het is een vrolijke, inspirerende theaterlezing met af en toe een hapering en vooral veel lef.

.
Haperen als symbool van lef en groei

Niet een hapering zoals zij dat als kind had, maar een hapering in de vorm van een ‘uh’. Het is een hapering om niet te verzanden in een zijspoor van haar verhaal. Een hapering om haar publiek niet te overladen met een woordenstroom. Het is een hapering die verraadt dat deze theaterlezing veel lef vraagt. Een hapering die ons vertelt dat deze vrouw vol zit met lef en moed.

.
En het is een hapering die ons leert dat deze theaterlezing nog in de groei zit.

Lintjes & Lef is niet alleen een interactieve, muzikale theaterlezing, zoals te lezen is op de website https://hettywennekendonk.nl/lezingen/.
Lintjes & Lef is een persoonlijk verhaal over lef hebben en is een inspiratie om je dromen werkelijkheid te maken. En een aanmoediging om te worden of te blijven wie je daadwerkelijk bent.

Het deed mij beseffen dat het waarmaken van dromen moed vraagt. In mijn geval moed om schrijfsels te publiceren, ook als ik ze na een tijdje goed vind voor verbetering.

.

Een S-Toure (stoere) groet,

.

Foto: Karin Keesmaat-Pietersen