María Juncal en haar zes mannen
Onderweg naar Deventer sprak ik een vriend die vertelde dat het weer onstuimig zou worden. Het viel me nog mee tot we de parkeergarage uitliepen. Het was gaan regenen, waaien en donker. De Deventer schouwburg ligt er uitnodigend bij.
Het is echt zulk herfstweer waarbij ik nog meer zin krijg om me te laten wegzakken in rode, zachte theaterstoelen. Om meegenomen te worden naar het warme Spanje en betoverd te worden door de Flamenco.
.
De voorstelling
Flamenco Fantasy van María Juncal is de voorstelling die mijn vriendin en ik gaan bezoeken. De zinnen die me het meeste opvielen in de aankondiging op de site van Theater Orpheus zijn: “moderne danskunst in de meest pure vorm” en “met liefde voor het leven.” Zinnen die me nog nieuwsgieriger maken naar deze dansvoorstelling opgevoerd door María Juncal en haar zes mannen.
.
Theater of een Spaanse kroeg
Er lijkt een soort waas over het podium te hangen. Is het rook of komt het door de lichtstralen van de lampen? Voor de foto’s niet ideaal. Maar zodra het gezelschap op het podium verschijnt en begint met hun dansvoorstelling blijkt het de perfecte setting te zijn. Ik zit wel in het theater, maar ik waan me in een Spaanse kroeg. Een kroeg waar het dampig is, vol met mensen die genieten van hun cerveza (Spaans voor bier) en met elkaar de week doornemen. Waar een live orkest, bestaande uit twee gitaristen en twee zangers, de muziek van de flamenco laten horen.
.
De voeten van een flamenco danser
María en haar twee dansers beginnen te dansen. Expressief, maar qua lichaamstaal ingetogen. Een solo dans van één van de dansers laat zijn verhaal zien. Zelf ben ik vooral onder de indruk van zijn voetenwerk. Is dat een kwestie van jaren oefenen of zit dat in je genen? De snelheid waarmee die voeten bewegen…hoe houden je benen dat bij? Die voeten vormen samen met het geklap van de zangers één ritmisch geheel, waarbij de muziek met de twee gitaristen compleet is. Meer is er niet nodig voor een volwaardig orkest: Handen, voeten, stem en gitaar. Het is prachtig.
.
De dans van María
Na deze solodans mogen we genieten van María in een prachtige jurk met sleep. Haar voeten zien we niet, maar horen doen we ze zeker. En die jurk…een typische jurk die ik verwacht bij een Flamenco. Vol bewondering kijk ik naar haar manier van bewegen in die jurk met prachtige sleep. Ik vind het jammer dat we veel van haar rug zien en weinig van haar gezicht. Het geeft wel aan dat ze het nodige mee heeft gemaakt in haar leven. Het lijkt of dansen in deze kroeg haar manier van haar emoties uiten is. Vol overgave en passie zit ze in haar dans, in haar wereld. Zowel de regisseuse als de muzikanten moedigen haar aan.
.
Liefde voor het leven
Ik stel me voor dat dit het moment is dat ze begint op te vallen bij de overige kroeggasten. Dat er een cirkel om haar gevormd wordt waarbij iedereen geniet van haar dans en haar aanmoedigt. Haar twee dansers voegen zich bij haar. Er is een positieve ontwikkeling gaande in haar leven. De dansen worden luchtiger en stralen blijdschap uit. We zien minder rug en meer gezicht. Gezichten met een vertederende blik naar elkaar, een lach. Het is prachtig om te zien. De aankondiging van Theater Orpheus klopt helemaal “liefde voor het leven” vertelt in de vorm van flamenco.
.
Elk moment van de voorstelling is een fotomoment, maar dan kun je beter een film maken. Het allerbeste is natuurlijk om het live te zien. Waan je even in een Spaanse kroeg door op 22 november naar Theater Orpheus te gaan.
.
Een S-Toure (stoere) groet,
