Achter het Huis van Het Achterhuis.

Ik wil de dood overwinnen door gelezen te worden.

.

Een zin die Anne Frank tijdens de voorstelling zegt. Dat haar dagboek behoort tot de best gelezen boeken ter wereld was toen niet te voorspellen. Ik moet bekennen dat ik het boek nooit uitgelezen heb. Iets wat al jaren op mijn to-do-lijst staat om alsnog te doen, maar waar ik mij niet toe kan zetten.  Misschien omdat ik weet dat het een biografie is of omdat ik het verhaal wel ken? Wie kent het immers niet. Ik vroeg mij dan ook af hoe de voorstelling zou zijn.

.

Twee collega’s

Ik ga samen met Imre Stuifmeel naar de voorstelling. Imre werkt voor Theater Orpheus als fotograaf. Dat we samen een keer op pad gaan voor Orpheus maakt het des te leuker. Het valt ons op dat we midden tussen de scholieren zitten. Op zich heel logisch, omdat het verhaal van Anne Frank hoort bij onze geschiedenis. Ik vraag mij af of het niet een veel te moeilijk stuk is. Moeilijk in de zin van zwaar op de hand.

.

Scherpe dialogen

Ik ben bij de eerste scène al onder de indruk. Op hilarische wijze is er een scherpe dialoog over een vraag die mevrouw van Pels wil stellen, zonder de vraag te stellen. Al gauw blijkt dat alle dialogen goed in elkaar zitten. Ze zijn scherp, humoristisch waar kan en passend bij de personages. Mevrouw Frank noemt het geamuseerde conversaties. Voor mij, als tekstschrijver met een interesse voor de manier van communiceren met elkaar, een genot om te zien.

.

Wat zij zelf zeggen

Ilja Leonard Pfeijffer en Johan Doesburg zeggen zelf over Het Achterhuis het volgende: Anne Frank schrijft over zaken die veel universeler zijn dan het particuliere belang van de historische context die haar werk volledig overschaduwd. Het is een claustrofobisch laboratorium van emoties, angsten, vijandigheden, hoop en wanhoop. Dat is ook wat we zien. Twee gezinnen, opgesloten bij elkaar met ieder hun eigen emoties en karakters die zich staande houden in een onmenselijke situatie.

.

Universeel en actueel

Het verhaal is universeler en actueler gemaakt ten opzichte van het boek. Het taalgebruik is van deze tijd en begrijpt iedereen. Persoonlijk vond ik het beetje vloeken dat gebruikt wordt overbodig. Imre gaf aan dat het benadrukte hoe heftig de emotie was. Ik kreeg niet het idee dat de bezoekers zich daaraan stoorde. Tot tegenstelling van de docent die zich wel stoorde. Maar dan aan mijn telefoon. Hij begreep dat aantekeningen maken met pen en papier niet werkt, maar of we wel elders wilden gaan zitten.

.

200 Leerlingen

Wij begrepen van hem dat we tussen ruim 200 HAVO 4 leerlingen zaten die een verbod hadden om hun telefoon in handen te hebben. Logisch dat mijn telefoon dan stoort. Natuurlijk zijn we elders gaan zitten. Maar niet voordat de docent vertelde wat hij er van vond. Hij vond het een lange zit. Ook vond hij het theaterstuk toegankelijk en vlot. Hij merkte dat de leerlingen geïnteresseerd bleven. Iets wat mij ook opviel. De opmerkingen van leerlingen na afloop zijn positief.

.

Iedereen moet dit zien

Ik kan niet anders zeggen dan dat deze productie ontzettend goed is. Achter het Huis is een theaterstuk gemaakt van geschiedenis en toegevoegde verhaallijnen. Het dagboek van Anne Frank is een universeel en, blijft helaas een, actueel verhaal. De cast speelt het grandioos met scherpe dialogen ondersteund door emoties. Eigenlijk zou iedereen dit theaterstuk moeten zien.

.

De voorstelling was op 1 maart 2018 te zien in Schouwburg Orpheus.
Fotograaf: Imre Stuifmeel

.

Een S-Toure (stoere) groet,